Skip to main content

उच्च शिक्षा सुधारका लागि बहस शुरु

काठमाडौं  / नेपालमा उच्च शिक्षा सुधारका निमित्त विद्वानहरूले छलफल तथा बहस शुरु गर्नुभएको उच्च शिक्षा प्रतिष्ठान नेपालद्वारा आयोजित कार्यक्रममा विद्वानहरूले नेपालमा शिक्षाको स्तर सुधारबारे छलफल गर्नुभएको हो

     
पछिल्लो समय नेपालमा २४ वटा विश्वविद्यालय उच्च शिक्षाका निमित्त तयार भएपनि नेपाली विद्यार्थी तथा अभिभावकको चाहना विदेशतिर बढिरहेको यसप्रति विद्वानहरुले चासो चिन्ता व्यक्त गरेका छन्

    उच्च शिक्षा प्रतिष्ठानका अध्यक्ष एवम् त्रिविका पूर्व उपकुलपति डा. तीर्थ खनियाले नेपालबाट अघिल्लो आठ महिनाको अवधिमा मात्रै खर्ब ५० अर्ब बराबरको रुपैयाँ उच्च शिक्षाका निमित्त विदेशिएको तथ्याङ्क प्रस्तुत गर्नुभयो जब कि नेपालको सिङ्गो शिक्षा प्रणालीका निमित्त अर्ब लगभग रकम विनियोजन हुने गरेको शिक्षा क्षेत्रमा देखिएको यति ठूलो विरोधाभासका कारणहरू खोज्दै विद्वानहरूले आत्मसमीक्षा गर्न ढिलाइ गर्न नहुनेमा जोड दिएका थिए निश्चय पनि नेपालमा उच्च शिक्षाका लागि गरिने लगानीको गुणस्तरबारे प्रश्न हुन थालेको

    विद्यार्थीहरू बाहिर जानुमा पुस  फ्याक्टरका रुपमा गुणस्तरीय शिक्षामा कमी, आर्थिक सुविधाको अभाव, राजनैतिक अस्थिरता तथा कामका सीमित अवसर आदि औलाइएको थियो यसैगरी, पुलिङ फ्याक्टरका रूपमा विदेशमा मात्र राम्रो ठानिने मनोविज्ञान, स्कलरशिपको व्यवस्था वृत्ति विकासका निमित्त अवसर लगायतका कुराहरु रहेका छलफलमा उल्लेख गरिएको

    पछिल्लो समय काठमाडौँमा देखिने होर्डिङ बोर्डको मात्रै अध्ययन गर्ने हो भने पनि स्टडी इन जापान लेखेका बोर्डहरु बढी देखिन्छन् यसले नेपालको मध्यम स्तरका विद्यार्थीहरु लाई लोभ्याइरहेको देखिन्छ

    नेपाल सरकारले पनि यस समस्याको हल निकाल्न सकिरहेको छैन सुधारको बाटोमा राजनीतिक उदासीनता नीति असंवेदनशीलता ठूलो बाधा हो सरकारले सुधारमा त्वरितता देखाउन सकेको छैन, धेरै नीतिनिर्धारकहरूले आफ्ना छोराछोरीहरूलाई विदेश पठाउँछन्, जसले उनीहरूलाई स्थानीय समस्याप्रति कम संवेदनशील बनाउँछ धनको अभाव परिवर्तनको प्रतिरोधले पनि सुधारलाई अड्काउँछ

    उक्त कार्यक्रममा प्रोफेसर डाक्टर खगेन्द्र भट्टराई, चिरञ्जीवी श्रेष्ठ, अभिमन्यु थापा, भोला थापा, प्रेमनारायण अर्याल, शान्ति कृष्ण अधिकारी, रमेश ढुङ्गा ढुंगेल, प्रेमप्रसाद पौडेल, हरि लम्साल, दिल्लीराम उप्रेती, शिवकुमार सापकोटा, वेदराज आचार्य लगायतले विचार व्यक्त गर्नुभएको थियो ।


Comments

Popular posts from this blog

जनताको चाहना : रवि लामिछानेलाई कार्यकारी प्रमुख

रवि लामिछानेलाई कार्यकारी प्रमुख ( जस्तै प्रधानमन्त्री ) को रूपमा हेर्ने जनताको चाहना बारेमा प्रत्यक्ष जनमत सर्वेक्षण उपलब्ध नभए पनि , हालसम्मका राजनीतिक घटनाक्रम र निर्वाचन परिणामहरूले केही संकेतहरू दिएका छन् । २०८० सालको उपनिर्वाचनमा रवि लामिछानेले चितवन – २ क्षेत्रबाट दुई तिहाइभन्दा बढी मत प्राप्त गर्दै विजयी भएका थिए । त्यस्तै , राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी ( रास्वपा ) का अर्का उम्मेदवार स्वर्णिम वाग्लेले तनहुँ – १ बाट कुल खसेको ५० प्रतिशतभन्दा बढी मत प्राप्त गरे । यी परिणामहरूले जनतामा परम्परागत दलहरूबाट असन्तुष्टि र नयाँ विकल्पप्रति आकर्षण देखिन्छ । रास्वपाको उदय र लामिछानेको लोकप्रियता जनताले वैकल्पिक नेतृत्व खोजिरहेको संकेत हो । तर , पार्टीको स्थिरता र दीर्घकालीन योजनाबारे जनतामा शंका पनि देखिन्छ । यसले जनताको समर्थन त छ , तर त्यो लामो समय टिक्ने हो कि होइन भन्ने प्रश्न उठाउँछ । रवि लामिछाने र रास्वपाले जनताको उल्लेखनीय समर्थन प्राप्त गरेका छन् , विशेषतः ...

चबुना_मवनेमा जनम जनमको : सांगीतिक क्षेत्रमा अमिट छाप चार वर्षको सफल यात्रा

       काठमाडौं /  चार वर्षअघिको आजकै दिन , नेपाली सांगीतिक जगतले एउटा ऐतिहासिक उपलब्धि हासिल गरेको थियो ।           नेवारी गीत " चबुना मवनेमा जनम जनम.. " को म्युजिक भिडियो सार्वजनिक भएको दिन , जसले नेपाली सांगीतिक इतिहासमा नयाँ अध्याय थप्यो । मध्यान्तर न्यूज डट कमका वरिष्ठ संवाददाता तथा ख्यातिप्राप्त निर्देशक प्रसन्न शाक्यको निर्देशनमा बनेको यो गीत न केवल नेवारी समुदायको सांस्कृतिक पहिचानको प्रतिक बन्यो , बरु सम्पूर्ण नेपाली संगीतप्रेमीहरूको मन जित्न सफल भयो । " चबुना मवनेमा " ले गीतको मार्फत गहिरो सांस्कृतिक भावनाहरूलाई प्रस्तुत गर्दै नेपाली कला र संगीतको उचाइ बढाएको छ । गीतको शब्द प्रसिद्ध लोकगायक रत्न बेहोशीद्वारा रचित छ । उहाँका छोरा आनन्द बेहोशीको स्वर र चेतन बेहोशीको संगीतले यसलाई अझ सशक्त बनाएको छ । साथै , वरिष्ठ गायिका तिर्थ कुमारी ज्यू को स्वरले गीतमा अर्को जीवन थपेको छ ।   प्रसन्न शाक्यको निर्देशनले यो गीतलाई केवल...

नेपालको राजनीतिमा गठबन्धन र धोकाको खेल : रास्वपाले विशेष रणनीति अप्नाउन जरुरी

सन्तोष अधिकारी  नेपालको राजनीति गठबन्धनको आधारमा चल्ने परम्परागत अभ्यास हो । यहाँका दलहरूले सत्ता प्राप्त गर्न, सरकार गठन गर्न वा निर्वाचनमा जित हासिल गर्न गठबन्धनलाई प्रमुख रणनीतिका रूपमा प्रयोग गर्छन् । तर, यी गठबन्धनहरू प्रायः सिद्धान्त र जनहितभन्दा सत्ता र स्वार्थमा केन्द्रित हुन्छन्, जसले नेपालको राजनीतिमा धोकाको संस्कृति स्थापित गरेको छ । नेपालको बहुदलीय प्रणालीमा कुनै एक दलले स्पष्ट बहुमत ल्याउन कठिन छ । २००७ सालको प्रजातन्त्र स्थापनादेखि नै दलहरूले साझेदारी र गठबन्धनमार्फत सत्ता सञ्चालन गर्दै आएका छन् । उदाहरणका लागि, २०७९ को आम निर्वाचनमा नेपाली कांग्रेस, नेकपा (माओवादी केन्द्र), र अन्य साना दलहरूले गठबन्धन बनाएर सिट बाँडफाँट गरे, जसले सरकार गठनमा महत्वपूर्ण भूमिका खेल्यो । यस्ता गठबन्धनले साना दलहरूलाई पनि संसदमा प्रतिनिधित्वको अवसर दिन्छ र राजनीतिक स्थायित्वको सम्भावना बढाउँछ । नेपालको इतिहासमा गठबन्धनहरू धेरैजसो अवसरवादी र अस्थिर भएका छन् । दलहरूले साझा विचारधारा वा जनताको हितभन्दा सत्ताको हिस्सेदारीलाई प्राथमिकता दिँदा गठबन्धन धोकाको पर्याय बनेको छ । उदाहरणका लागि,...