Skip to main content

आज हुन लागेको गणतन्त्रवादी र राजावादीको आन्दोलनले कति सार्थकता पाउला ?



नेपालमा आज, चैत १५ मा हुन लागेको गणतन्त्रवादी राजावादी आन्दोलनको सार्थकता विभिन्न पक्षमा निर्भर रहन्छ । हालको राजनीतिक, सामाजिक आर्थिक परिस्थितिलाई हेर्दा योप्रश्नको जवाफ जटिल , तर केही आधारमा विश्लेषण गर्न सकिन्छ ।

राजावादी आन्दोलनको सार्थकता :

राजावादीहरूले संवैधानिक राजसंस्था पुनर्स्थापना हिन्दू राष्ट्रको माग राख्दै आएका छन् । पछिल्लो समय पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाहको सक्रियता जनसहभागिता (जस्तै, काठमाडौंमा भएको भव्य स्वागत) ले यो आन्दोलनमा केही उत्साह देखिएको छ । जनतामा गणतन्त्रप्रति असन्तुष्टि बढ्दो भ्रष्टाचार, कुशासन, आर्थिक संकटजस्ता समस्याले गर्दा । यस्तो अवस्थामा राजावादी आन्दोलनले जनताको भावना समेट्न सक्ने सम्भावना , विशेषगरी यदि उनीहरूले ठोस विकल्प प्रस्तुत गर्न सके भने । तर, संविधानले राजतन्त्रको ठाउँ नदिएको ठूला गणतन्त्रवादी दलहरूको बलियो उपस्थिति रहेकोले यो आन्दोलनले तत्काल ठूलो परिवर्तन ल्याउने सम्भावना कम छ । निर्वाचनहरूमा राजतन्त्र पक्षधर दलहरूले निर्णायक जनमत नपाएको इतिहासले पनि यो कुरालाई संकेत गर्छ ।

गणतन्त्रवादी आन्दोलनको सार्थकता:

गणतन्त्रवादीहरूले अहिलेको व्यवस्थाको रक्षा राजतन्त्रको पुनरागमन रोक्न आन्दोलनलाई शक्ति प्रदर्शनको रूपमा प्रयोग गर्न खोजिरहेका छन् । उनीहरूको तर्क कि गणतन्त्रले जनताको सार्वभौमसत्ता सुनिश्चित गरेको राजतन्त्र फर्काउनु प्रतिगमन हुनेछ । 

तर, गणतन्त्रवादी दलहरूले सुशासन जनअपेक्षा पूरा गर्न नसकेको आलोचना बढिरहेको छ । यदि यो आन्दोलनले जनताको असन्तुष्टिलाई सम्बोधन गर्न ठोस योजना ल्याउन सकेन भने, यो केवल प्रतीकात्मक प्रदर्शनमा सीमित हुन सक्छ ।

सार्थकताको सम्भावना:

यी दुवै आन्दोलनले अल्पकालीन रूपमा आफ्नो उपस्थिति देखाउन समर्थकहरूलाई उत्साहित गर्न सक्लान्, तर दीर्घकालीन सार्थकता भने जनमत, संवैधानिक प्रक्रिया, बाह्य प्रभाव (जस्तै, भारत चीनको भूमिका) मा निर्भर रहन्छ । अहिलेको अवस्थामा दुवै पक्षको आन्दोलनले ठूलो परिवर्तन ल्याउनेभन्दा पनि राजनीतिक ध्रुवीकरण बहसलाई तीव्र बनाउने देखिन्छ । यदि राजावादीहरूले शान्तिपूर्ण जनमत संग्रहको मागलाई जोड दिए गणतन्त्रवादीहरूले सुशासनको प्रतिबद्धता देखाए भने मात्र यी आन्दोलनले सार्थक दिशा लिन सक्छन् । नत्र, यो केवल सडक तताउने मौसमी गतिविधिमा सीमित हुन सक्छ ।

तपाईंको विचारमा यो आन्दोलन कता जाला ?

Comments

Popular posts from this blog

जनताको चाहना : रवि लामिछानेलाई कार्यकारी प्रमुख

रवि लामिछानेलाई कार्यकारी प्रमुख ( जस्तै प्रधानमन्त्री ) को रूपमा हेर्ने जनताको चाहना बारेमा प्रत्यक्ष जनमत सर्वेक्षण उपलब्ध नभए पनि , हालसम्मका राजनीतिक घटनाक्रम र निर्वाचन परिणामहरूले केही संकेतहरू दिएका छन् । २०८० सालको उपनिर्वाचनमा रवि लामिछानेले चितवन – २ क्षेत्रबाट दुई तिहाइभन्दा बढी मत प्राप्त गर्दै विजयी भएका थिए । त्यस्तै , राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी ( रास्वपा ) का अर्का उम्मेदवार स्वर्णिम वाग्लेले तनहुँ – १ बाट कुल खसेको ५० प्रतिशतभन्दा बढी मत प्राप्त गरे । यी परिणामहरूले जनतामा परम्परागत दलहरूबाट असन्तुष्टि र नयाँ विकल्पप्रति आकर्षण देखिन्छ । रास्वपाको उदय र लामिछानेको लोकप्रियता जनताले वैकल्पिक नेतृत्व खोजिरहेको संकेत हो । तर , पार्टीको स्थिरता र दीर्घकालीन योजनाबारे जनतामा शंका पनि देखिन्छ । यसले जनताको समर्थन त छ , तर त्यो लामो समय टिक्ने हो कि होइन भन्ने प्रश्न उठाउँछ । रवि लामिछाने र रास्वपाले जनताको उल्लेखनीय समर्थन प्राप्त गरेका छन् , विशेषतः ...

चबुना_मवनेमा जनम जनमको : सांगीतिक क्षेत्रमा अमिट छाप चार वर्षको सफल यात्रा

       काठमाडौं /  चार वर्षअघिको आजकै दिन , नेपाली सांगीतिक जगतले एउटा ऐतिहासिक उपलब्धि हासिल गरेको थियो ।           नेवारी गीत " चबुना मवनेमा जनम जनम.. " को म्युजिक भिडियो सार्वजनिक भएको दिन , जसले नेपाली सांगीतिक इतिहासमा नयाँ अध्याय थप्यो । मध्यान्तर न्यूज डट कमका वरिष्ठ संवाददाता तथा ख्यातिप्राप्त निर्देशक प्रसन्न शाक्यको निर्देशनमा बनेको यो गीत न केवल नेवारी समुदायको सांस्कृतिक पहिचानको प्रतिक बन्यो , बरु सम्पूर्ण नेपाली संगीतप्रेमीहरूको मन जित्न सफल भयो । " चबुना मवनेमा " ले गीतको मार्फत गहिरो सांस्कृतिक भावनाहरूलाई प्रस्तुत गर्दै नेपाली कला र संगीतको उचाइ बढाएको छ । गीतको शब्द प्रसिद्ध लोकगायक रत्न बेहोशीद्वारा रचित छ । उहाँका छोरा आनन्द बेहोशीको स्वर र चेतन बेहोशीको संगीतले यसलाई अझ सशक्त बनाएको छ । साथै , वरिष्ठ गायिका तिर्थ कुमारी ज्यू को स्वरले गीतमा अर्को जीवन थपेको छ ।   प्रसन्न शाक्यको निर्देशनले यो गीतलाई केवल...

नेपालको राजनीतिमा गठबन्धन र धोकाको खेल : रास्वपाले विशेष रणनीति अप्नाउन जरुरी

सन्तोष अधिकारी  नेपालको राजनीति गठबन्धनको आधारमा चल्ने परम्परागत अभ्यास हो । यहाँका दलहरूले सत्ता प्राप्त गर्न, सरकार गठन गर्न वा निर्वाचनमा जित हासिल गर्न गठबन्धनलाई प्रमुख रणनीतिका रूपमा प्रयोग गर्छन् । तर, यी गठबन्धनहरू प्रायः सिद्धान्त र जनहितभन्दा सत्ता र स्वार्थमा केन्द्रित हुन्छन्, जसले नेपालको राजनीतिमा धोकाको संस्कृति स्थापित गरेको छ । नेपालको बहुदलीय प्रणालीमा कुनै एक दलले स्पष्ट बहुमत ल्याउन कठिन छ । २००७ सालको प्रजातन्त्र स्थापनादेखि नै दलहरूले साझेदारी र गठबन्धनमार्फत सत्ता सञ्चालन गर्दै आएका छन् । उदाहरणका लागि, २०७९ को आम निर्वाचनमा नेपाली कांग्रेस, नेकपा (माओवादी केन्द्र), र अन्य साना दलहरूले गठबन्धन बनाएर सिट बाँडफाँट गरे, जसले सरकार गठनमा महत्वपूर्ण भूमिका खेल्यो । यस्ता गठबन्धनले साना दलहरूलाई पनि संसदमा प्रतिनिधित्वको अवसर दिन्छ र राजनीतिक स्थायित्वको सम्भावना बढाउँछ । नेपालको इतिहासमा गठबन्धनहरू धेरैजसो अवसरवादी र अस्थिर भएका छन् । दलहरूले साझा विचारधारा वा जनताको हितभन्दा सत्ताको हिस्सेदारीलाई प्राथमिकता दिँदा गठबन्धन धोकाको पर्याय बनेको छ । उदाहरणका लागि,...